Aelius Lampridius. Vita Alexandri Severi
1. Interfecto Varia Heliogabalo - sic enim malumus dicere quam Antoninus,
quia et nihil Antoninorum pestis illa ostendit et hoc nomen ex annalibus
senatus auctoritate erasum est - ad remedium generis humani Aurelius
Alexander, urbe Arcona genitus, Varii filius, Variae nepos et consobrinus
ipsius Gabali, accepit imperium, cum ante Caesar a senatu esset
appellatus, mortuo scilicet Macrino, Augustumque nomen idem recepit addito
eo, ut et patris patriae nomen et ius proconsulare et tribuniciam
potestatem et ius quintae relationis deferente senatu uno die adsumeret.
Et ne praeceps ista honorum continuatio videatur, exponam causas, quibus
id et senatus coactus est facere et ille perpeti. Non enim aut gravitati
senatus congruebat omnia simul deferre aut bono principi raptum ire tot
simul dignitates. Milites iam insueverant sibi facile mutare, adserentes
nonnumquam addefensionem se idcirco fecisse, quod nescissent senatum
principem appellasse. Nam et Pescennium Nigrum et Clodium [Nigrum] Albinum
et Avidium Cassium et antea Lucium Vindicem et L. Antonium et ipsum
Severum, cum senatus iam Iulianum dixisset principem, imperatores
fecerant, atque ista res bella civilia severat, quibus necesse fuit
militem contra hostem paratum parricidaliter perire.
2. Hac igitur causa festinatum est, ut omnia simul Alexander quasi iam
vetus imperator acciperet. Huc accessit nimia et senatus et populi
inclinatio post illam cladem, quae non solum Antoninorum nomen
decoloravit, sed etiam Romanum dehonestavit imperium. Certatim denique
omnia decreta sunt et nominum genera et potestatum. Primus denique et
omnium cuncta insignia et honorificentiae genera simul recepit suffragante
sibimet Caesaris nomine, quod iam ante aliquot annos meruerat, et magis
suffragante vita et moribus, cumilli magnum conciliasset favorem, quod
Heliogabalus occidere conatus est nec potuit et militibus repugnantibus et
senatu refragante. Atque haec parva sunt, nisi quod dignum se exhibuit,
quem senatus servaret, quem salvum milites cuperent, quem omnium bonorum
sententia principem diceret.
3. Alexander igitur, cui Mamaea mater fuit - nam et ita dicitur aplerisque
- a prima pueritia artibus bonis inbutus tam civilibus quam militaribus ne
unum quidem diem sponte sua transire passus est, quose non et ad litteras
et ad militam exerceret. Nam in prima pueritia litteratores habuit
Valerium Cordum et Titum Veturium et Aurelium Philippum libertum patris,
qui vitam eius postea litteras misit, grammaticum in patria Graecum
Nehonem, rhetorem Serapionem, filosophum Stilionem, Romae grammaticos
Scaurinum Scaurini filium, doctorem celeberrimum, rhetores Iulium
Frontinum et Baebium Macrianum et Iulium Granianum, cuius hodieque
declamatae feruntur. Sed in Latinis non multum profecit, ut ex eiusdem
orationibus apparet, quas ; senatu habuit, vel contionibus, quas apud
milites vel apud populum. Nec valde amavit Latinam facundiam, sed amavit
litteratos homines vehementer, eos etiam reformidans, ne quid de se
asperum scriberent. Denique eos, quos dignos [ad desce] videbat, singula
quaeque, quae publice privatim agebat, se ipso docente volebat addiscere,
si forte ipsi non adfuissent, esque petebat ut, si vera essent, in
litteras mitterent.